poniedziałek, 7 stycznia 2013

Krystyna Prońko

Krystyna Prońko (ur. 14 stycznia 1947 w Gorzowie Wielkopolskim) – polska piosenkarka i kompozytorka, pedagog muzyczny, a także osobowość telewizyjna

Ukończyła technikum chemiczne - dziś noszące nazwę ZSTiO w Gorzowie Wielkopolskim, następnie studiowała na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie uzyskała dyplom magistra sztuki wraz z nagrodą rektorską rektora Mikołaja Góreckiego. Debiutowała w 1969 z zespołem Respekt na I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu. Współpracowała z zespołami Refleks, Skaldowie, ABC, Czerwone Gitary. W czasie studiów śpiewała w akademickim Big Bandzie, a w latach 1987–1989 grała z zespołem Gustawa Borma. W 1973 wstąpiła na Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Lublinie i na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie wyróżniono jej interpretacje piosenek "Po co ci to chłopcze" oraz "Umarłe krajobrazy". Dwa lata później, w 1975 zdobyła w Opolu główną nagrodę za utwór "Niech moje serce kołysze Ciebie do snu", czym powtórzyła swój pierwszy sukces. Przebój ten uzyskał także miano piosenki roku w plebiscycie prestiżowego magazynu muzycznego "Non Stop". Na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu występowała jeszcze wielokrotnie, m.in. w roku 1979, 1980, 1981, 1986 czy 1987. W 1980 została okrzyknięta Piosenkarką Roku. Kilkakrotnie śpiewała także na jednym z największych festiwali jazzowych Jazz Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym czy Festiwalu w Castlebar.

W latach 1979–1981 prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez rok pracowała również z młodymi piosenkarzami w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Wielokrotnie prowadziła także warsztaty bluesowe dla wokalistów w Bolesławcu. Od października 2001 prowadzi klasę śpiewu na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na Wydziale Artystycznym w Instytucie Muzyki w Lublinie.

W okresie 1992–1995 zajmowała się dziennikarstwem muzycznym, prowadziła wiele autorskich programów radiowych m.in. w radiu Gdańsk, Kraków, Białystok, Szczecin czy w radiu Gorzów w rodzinnym Gorzowie Wielkopolskim.

Autograf zdobyty drogą pocztową (z dedykacją dla mojej żony Anety)


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz