Krystyna Prońko (ur. 14 stycznia 1947 w Gorzowie Wielkopolskim) – polska piosenkarka i kompozytorka, pedagog muzyczny, a także osobowość telewizyjna
Ukończyła technikum chemiczne - dziś noszące nazwę ZSTiO w Gorzowie
Wielkopolskim, następnie studiowała na Wydziale Jazzu i Muzyki
Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie uzyskała dyplom magistra sztuki wraz z nagrodą rektorską rektora Mikołaja Góreckiego. Debiutowała w 1969 z zespołem Respekt na I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu. Współpracowała z zespołami Refleks, Skaldowie, ABC, Czerwone Gitary. W czasie studiów śpiewała w akademickim Big Bandzie, a w latach 1987–1989 grała z zespołem Gustawa Borma. W 1973 wstąpiła na Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Lublinie i na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie wyróżniono jej interpretacje piosenek "Po co ci to chłopcze" oraz "Umarłe krajobrazy". Dwa lata później, w 1975 zdobyła w Opolu główną nagrodę za utwór "Niech moje serce kołysze Ciebie do snu",
czym powtórzyła swój pierwszy sukces. Przebój ten uzyskał także miano
piosenki roku w plebiscycie prestiżowego magazynu muzycznego "Non Stop". Na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu
występowała jeszcze wielokrotnie, m.in. w roku 1979, 1980, 1981, 1986
czy 1987. W 1980 została okrzyknięta Piosenkarką Roku. Kilkakrotnie
śpiewała także na jednym z największych festiwali jazzowych Jazz Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym czy Festiwalu w Castlebar.
W latach 1979–1981 prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez rok pracowała również z młodymi piosenkarzami w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Wielokrotnie prowadziła także warsztaty bluesowe dla wokalistów w Bolesławcu. Od października 2001 prowadzi klasę śpiewu na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na Wydziale Artystycznym w Instytucie Muzyki w Lublinie.
W okresie 1992–1995 zajmowała się dziennikarstwem muzycznym, prowadziła wiele autorskich programów radiowych m.in. w radiu Gdańsk, Kraków, Białystok, Szczecin czy w radiu Gorzów w rodzinnym Gorzowie Wielkopolskim.
Autograf zdobyty drogą pocztową (z dedykacją dla mojej żony Anety)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz